معلم دلسوز

شیاس می‌گوید: «۳ سالی می‌شود که در این منطقه مشغول به فعالیت هستم. تصور برخی همکاران من از منطقه ۱۲ چندان مثبت نبود. شاید به همین دلیل بود که وقتی می‌خواستم به این محله بیایم برایشان کمی غیرقابل تصور بود. روش تدریس من برای دانش‌آموزانم بر مبنای نمره نیست. از همان ابتدا گفتم اگر کسی برای نمره می‌آید، بگوید چند می‌خواهد نمره‌اش را بدهم تا برود. می‌خواهم دانش‌آموزانم کنار من احساس امنیت کنند.

در یک کلام با آنها رفیقم. آنقدر که اگر به هر دلیلی نتوانند به مدرسه بیایند، من سراغ‌شان می‌روم، مشکلات‌شان را می‌شنوم و در حدی که بتوانم کمک می‌کنم. فکر می‌کنم باید به دانش‌آموزان بها داد و ایمان آورد. حتی اگر دانش‌آموزی دست به کار خلاف بزند به جای سرزنش کردن با او همصحبت می‌شوم و از او می‌پرسم که اگر چنین‌کاری را با خانواده خودت انجام دهند، چه می‌کنی؟ فکر می‌کنم همه درس‌ها را نمی‌شود تنها در کتاب خلاصه کرد. درس زندگی، تجربه کردن است باید تجربه‌های خوب را به بچه‌ها یاد داد.»